Extra

Het rusteloze-benen-syndroom

Herkent u onderstaande symptomen?

• Genoodzaakt om de benen te bewegen, vaak samengaand met en veroorzaakt door een vervelend gevoel in de benen (tintelen, prikkelen, jeuk, pijn, enz.)
• De noodzaak om te bewegen verschijnt (of verergert) tijdens rustperiodes of inactiviteit, vaak tijdens het zitten of liggen.
• De symptomen komen tot uiting 's avonds en 's nachts.
• De klachten verlichten vanaf de benen worden bewogen (wandelen, uitrekken, knieën buigen) of gemasseerd worden.
• De symptomen komen voor in periodes die enkele minuten tot enkele uren duren.
• Het syndroom gaat gepaard met chronische slapeloosheid, en dus ook grote vermoeidheid overdag.
• Tijdens de nacht gaat het syndroom in 80% van de gevallen gepaard met ongecontroleerde bewegingen van de benen, gedurende 10 tot 60 seconden. Dit zorgt voor een lichte slaap. Verwar dit niet met nachtelijke krampen die ook pijnlijk zijn.

Het rusteloze-benen-syndroom, ook wel nachtelijke ongeduldigheid in de benen of nachtelijke onrust genoemd, is een neurologisch probleem die een onbedwingbare nood veroorzaakt om de benen te bewegen. Deze drang ontstaat door het ongemak in de onderste ledematen - tintelingen, prikkels, branderig gevoel-, waarvan de intensiteit enorm varieert van persoon tot persoon. Het vervelend gevoel komt vooral voor tijdens periodes van ontspanning of rust. Daardoor is het soms zeer moeilijk om simpelweg te rusten, of om te blijven zitten, zoals in een vergadering of tijdens een vliegtuigreis.

Aangezien de symptomen vooral 's avonds en 's nachts tot uiting komen, verloopt het indommelen moeizaam. Chronische slaapproblemen die kunnen resulteren in algemene vermoeidheid of slaperigheid, veranderen enorm de levenskwaliteit.

Wie is getroffen?
Tien tot vijftien procent van de populatie kampt met dit syndroom. Het verschijnt vaak rond de leeftijd van 27 en de intensiteit van de symptomen stijgt met de jaren...

Afkomst van het rusteloze-benen-syndroom?
Primair: familiale antecedenten
Secundair: tekort aan ijzer en bijgevolg een tekort aan dopamine, zwangerschap ...

Een nutritioneel bilan, type -brainscreen-, met een bloed- en urine-onderzoek, kan de hoeveelheid neurotransmitters bepalen, alsook verschillende micronutriënten, welke kunnen helpen om doelgericht de tekorten te bepalen. De resultaten optimaliseren laat toe het syndroom een halt toe te roepen in plaats van het te laten escaleren.